อเมซอนก่อนการมาถึงของชาวยุโรปในอเมริกาในปี ค.ศ. 1492 มักถูกพรรณนาว่าเป็นถิ่นทุรกันดารที่เก่าแก่และเต็มไปด้วยชุมชนเล็กๆ ที่เรียบง่ายมีพื้นที่ 120,000 ตารางกิโลเมตรของทุ่งหญ้าสะวันนาเขตร้อน ป่าฝน และทางน้ำคดเคี้ยวในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของโบลิเวีย ภูมิภาคนี้ซึ่งมีขนาดพอๆ กับอังกฤษ มีผู้คนอาศัยอยู่มาเป็นเวลา 10,000 ปี
โดยเริ่มแรกโดยชุมชนนักล่า-รวบรวม ประมาณ 1,000 ปีก่อนคริสตศักราช สังคมที่ซับซ้อนมากขึ้นเริ่มพัฒนาเพื่อตอบสนองต่อสภาพแวดล้อมที่ท้าทายอย่างสูง รวมถึงน้ำท่วมตามฤดูกาลที่รุนแรง คนเหล่านี้สร้างเครือข่ายโครงสร้างดิน เนินเขา; แพลตฟอร์มที่อยู่อาศัยและพิธีการยกระดับ ยกทุ่งเพื่อป้องกันระดับน้ำที่เพิ่มขึ้น รวมทั้งทางหลวง คลอง ท่อระบายน้ำ และอ่างเก็บน้ำ นักโบราณคดีชาวอเมริกันผู้บุกเบิก Kenneth Lee ซึ่งมาเยือนภูมิภาคนี้เป็นครั้งแรกในปี 1950 ขณะที่ทำงานให้กับ Shell และลงเอยด้วยการอุทิศชีวิตเพื่อศึกษาการขุดดิน ประมาณว่ามีการขุดดินมากถึง 20,000 แห่ง โดยหมู่บ้านที่ใหญ่ที่สุดมีที่อยู่อาศัย 2,000 คนขึ้นไป